Klinik Psikolog Öznur Karaman, PhD Kimdir ?

Öznur Karaman, klinik psikolog ve psikoterapisttir. Lisans eğitimini Bahçeşehir Üniversitesi Psikoloji bölümünde burslu olarak tamamlamıştır. Klinik Psikoloji yüksek lisansını “Yetişkinlerde Bir Ötekinden Ayrılma-Bireyleşme Tutumunun Karşı Cins Ebeveyn Tutumu ve Dürtü Kuramı Çerçevesinde Değerlendirilmesi” başlıklı tez çalışmasıyla onur derecesiyle tamamlamıştır. İstanbul Üniversitesi İnsan Kaynakları Yönetimi alanında doktora çalışmalarına devam etmektedir. İstanbul Psikanaliz Derneği ve Psike (İstanbul Psikanaliz Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Derneği) tarafından düzenlenen Psikanalize Giriş Konferansları ve Tanışma Seminerleri’ne katılmış; iki yıl boyunca Dr. Pınar Arslantürk’ten bireysel süpervizyon almıştır. Psikeart dergisinde yayımlanan yazılarında psikoloji ve sanatı bir araya getiren çözümlemelere yer vermektedir. Yetişkinlerle online psikanalitik psikoterapi gerçekleştirmektedir. Bireysel psikoterapinin yanı sıra, psikanaliz kuramını (reklam, edebi metin,karakter danışmanlığı vb) ve akademik alanlarla buluşturan projelere danışmanlık hizmeti vermektedir. Reklam ve marka içerik/metinleri, senaryo metinleri,edebi metinler ve felsefi metinler, yazarlar için derinlemesine psikanalitik karakter analizi ve psikolojik inceleme hizmeti vermektedir.

Daha Fazla

Bloglarım

Histeri ve Öteki Kadın

01.04.2025

Gösterim Sayısı: 7041

Histeriyi klinikte en çok , ‘‘öteki kadın, başka kadın‘‘ üzerinden tanırız. Histerik özne ikili ilişkiye başka bir kadını düşlemsel ya da gerçek olarak dahil ederek ödipal bir üçgen yaratır. Bu öteki kadınlar ‘‘ kadınsılığa dair bilgileri olan‘‘ kadınlardır. Özellikle kıskançlık ya da aldatılma düşlemlerinde çalışıldığında bir süre sonra partnerin arzusundan çok bu öteki kadına duyulan öfkenin hasedin daha kuvvetli olabileceğini görürüz. Bütün bu duygulanımlar bize histerik öznenin ödipi nasıl deneyimlediği hakkında bir bilgi verir. Dor( 2013), histeriğin yüceltme mekanizmalarına baktığında bu yüceltilmiş nesnenin bir babanın ikamesinden çok ‚‘‘eksiksiz baba‘‘ olduğunu söylemiştir. Bu dinamiğe baktığımızda babasının şefkatinden mahrum kalmış, onun idealizasyonunu karşılayamamış öznelerin neden histerik semptomlar geliştirdiklerini göstermektedir.

Daha Fazla

Virginia Woolf’un Kendine Ait Bir Oda Eserine Psikanalitik Bir Bakış: Freud ve Lacan Perspektifinden

01.04.2025

Gösterim Sayısı: 6907

Freudçu bakışla, kadın yazarın üretim süreci, ataerkil süperegonun baskısıyla şekillenir. Kadının arzusu bastırılmış, yazar kimliği ile özdeşimi engellenmiştir. Woolf’un sözünü ettiği “Shakespeare’in kız kardeşi” hayali karakteri, yetenekli ancak ifade imkânı elinden alınmış bastırılmış bir arzunun sembolüdür. Kadın, patriyarkanın çizdiği sınırlar nedeniyle kendi arzusu doğrultusunda hareket edemez; bu da nevrotik bir içe dönüş ve üretim yoksunluğu yaratır. Yazmak, bu bastırmanın kırılması anlamına gelir; kadın için yazmak, aynı zamanda kendi iç dünyasını yeniden sahiplenmektir. Lacancı perspektiften, Woolf’un “oda” metaforu, öznenin simgesel düzende bir yer edinme arzusunu temsil eder. Lacan’a göre kadın, eril söylem içinde ötekilik konumuna itilmiştir; “kadın” diye bir şey yoktur, yalnızca eril simgesel içinde konumlanan bir boşluktur. Kadının yazması, bu boşluğa ses vermeye çalışmasıdır. “Kendine ait bir oda” bu bağlamda, kadın öznenin simgesel düzende bir temsil bulma çabasıdır. Oda, yalnızca bir mekân değil, öznenin kendi arzusuna sahip çıkabileceği bir alanın arayışıdır.

Daha Fazla

Narsisizm ve Psikanaliz

01.04.2025

Gösterim Sayısı: 6774

Bebek doğduğunda ideali kendi benliği içindedir ve daha narsistik konumundan dünyaya bakar. Dünyanın merkezinde olandır ; talepleri özellikle annesi tarafından karşılanmalıdır ve ötekilere kendi ihtiyaçlarını reddetmesi veya kapsamasına göre ruhsallığında yer açabilir. Doğduğu beşik,tahtıdır. Büyümek bu tahtan inmekle (emeklemek,yürümek), tahtına birilerinin oturabildiğini görmek ve buna tahammül edebilmekle ( kardeş ve üçüncü ile tanışan oidipus kompleksimiz) ve açıldıkça çok fazla tahtın olduğunu farkedip herkesin aynı ruhsallıkta olmadığını ama benliğinden daha üst veya alt konumda da olmadığını görebilmekle devam eder. Bu anlamda sağlıklı bağ kurmak için ilk adım annenin, çocuğun taleplerini duyabilmesi ve karşılayabilmesidir. Parman(2020), annenin bebeğe kapsayan-kapsanan bir ilişki sunduğunu söyler.Bir bebek ağladığında ona “Acıktın mı sen?” diye sorduğunda, bebek yaşadığı bu rahatsızlığın duyulduğunu ve bunun “açlık” olduğunu anlar. Böylelikle yaşadığı çatışma anne tarafından duyulmuş ve kendi ruhsallığında da tanımlanmış olur. Ama eğer anne bebeklikten çocukluk evresi boyunca onun taleplerini kapsayamazsa veya çocuk ebeveyni tarafından defalarca hayal kırıklığına uğrar ve başa çıkmak içib onlardan beklentisini benliğine geri çekerse ( bu düşlemsel olarak idealize edebileceği bir ebeveyn bulamayışı ile de ilgili olabilir) , narsisizm gelişir.

Daha Fazla

Kafka’nın Dönüşüm Eserine Psikanalitik Bir Bakış: Freud ve Lacan Perspektifinden

01.04.2025

Gösterim Sayısı: 6763

Kafka’nın Dönüşüm Eserine Psikanalitik Bir Bakış: Freud ve Lacan Perspektifinden Franz Kafka’nın Dönüşüm adlı eserinde, Gregor Samsa’nın bir sabah dev bir böceğe dönüşmesi yalnızca fiziksel bir değişim değil, aynı zamanda öznenin bastırılmış arzuları, toplumsal yükümlülükleri ve aile yapısı karşısında yaşadığı varoluşsal çöküşün simgesel bir anlatımıdır. Bu dönüşüm hem Freud’un dürtü ve bastırma kuramı çerçevesinde hem de Lacan’ın özne, bakış ve simgesel düzen kavramları üzerinden okunabilir. Freudçu bakış açısından, Gregor’un dönüşümü, bireyin bastırılmış içsel çatışmalarının bedensel semptom yoluyla dışavurulmasıdır. Gregor’un tüm hayatını ailesine adamış olması, kendilik arzusunu bastırmasına neden olmuş, süperego tarafından yönlendirilen bir yaşam kurmuştur. Arzularını bastıran Gregor, bir sabah “çalışamayacak hale gelecek” bir forma, yani böceğe dönüşerek hem toplumsal görevlerinden hem de aile içindeki rollerinden kopar.

Daha Fazla

Frida Kahlo’ya Lacancı Bir Bakış: Arzunun Yaralı Yüzü

01.04.2025

Gösterim Sayısı: 6632

Frida Kahlo’nun sanatı, yalnızca bir otoportre dizisi değil; Lacancı anlamda parçalanmış öznenin arzusu, kaybı ve eksikliğiyle yüzleşmesidir. Onun eserlerinde kadınlık, beden, acı ve kimlik sürekli olarak sorgulanır. Lacan’ın özne kuramı açısından Frida’nın sanat üretimi, simgesel düzende bir yer arayan ama sürekli “Gerçek” olanla —yani temsil edilemeyen travmatik deneyimlerle— karşılaşan bir öznenin dışavurumudur.

Daha Fazla